کشور تووالو در حال آپلود خود در متاورس است، چون در پی تغییرات اقلیمی در حال غرق شدن است! - وبلاگ امین و کیوان

به گزارش وبلاگ امین و کیوان، کشور تووالو در اقیانوس آرام در حال برنامه ریزی برای ایجاد نسخه ای از خود در متاورس است، تا پاسخی به تهدید وجودی افزایش سطح آب دریاها باشد.

وزیر دادگستری، ارتباطات و امور خارجه تووالو، سیمون کوفه، این خبر را به رهبران COP27 گفت.

او گفت که این طرح که بدترین سناریو را در نظر می گیرد، شامل ایجاد یک دوقلوی دیجیتالی از تووالو در متاورس به منظور بازآفرینی جزایر زیبای آن و حفظ فرهنگ غنی آن است:

تراژدی تغییرات اقلیمی قابل اغراق نیست […] تووالو می تواند اولین کشور در دنیا باشد که تنها در فضای مجازی وجود دارد.اما اگر گرمایش دنیای بدون کنترل ادامه یابد، آخرین کشور نخواهد بود.

ایده این است که متاورس ممکن است به تووالو اجازه دهد تا به عنوان یک دولت مستقل عمل کند زیرا مردم آن مجبور هستند در جای دیگری زندگی نمایند.

در اینجا دو داستان وجود دارد. یکی از یک کشور جزیره ای کوچک در اقیانوس آرام است که با یک تهدید وجودی روبرو است و در پی حفظ ملیت خود به وسیله فناوری است.

مورد دیگر این است که آینده مطلوب تووالو اجتناب از بدترین اثرات تغییرات اقلیمی است. در این صورت، این ممکن است راهی برای جلب توجه دنیا باشد.

ملت متاورس چیست؟

متاورس آینده ای رو به رشد را نشان می دهد که در آن واقعیت افزوده و مجازی بخشی از زندگی روزمره می شوند. دیدگاه های زیادی در خصوص ماهیت متاورس وجود دارد که شناخته شده ترین آنها را مارک زاکربرگ، مدیرعامل متا، دارد.

وجه اشتراک بیشتر این بینش ها این ایده است که متاورس دنیا های سه بعدی قابل تعامل و غوطه ور مجازی است. یک آواتار به صورت پایدار از یک دنیای مجازی به دنیای دیگر حرکت می نماید، به همان راحتی که در دنیای فیزیکی از یک اتاق به اتاق دیگر حرکت می نماید.

هدف این است که توانایی انسان برای تمایز بین واقعی و مجازی، مجو گردد.

کوفه بیان می نماید که سه جنبه از ملیت تووالو را می توان در متاورژن بازسازی کرد:

قلمرو - بازآفرینی زیبایی های طبیعی تووالو، که می تواند به طرق مختلف با آن تعامل داشت.

فرهنگ - توانایی مردم تووالو برای تعامل با یکدیگر به صورتی که زبان، هنجارها و آداب و رسوم مشترک خود را در هر کجا که باشند حفظ نمایند.

حاکمیت - اگر قرار بود سرزمین تووالو از دست برود (تراژدی فراتر از تصور، اما آنها آغاز به تصور آن نموده اند)، آیا حکومت آن می تواند بر آن حاکمیت داشته باشد؟

آیا واقعا می توان این کار را انجام داد؟

در صورتی که پیشنهاد تووالو در واقع یک پیشنهاد تحت اللفظی باشد و صرفاً نمادی از خطرات تغییرات اقلیمی نباشد، ممکن است چه شکلی باشد؟

از نظر فناوری، ایجاد تفریحات زیبا و ساحل زیبا قلمرو تووالو به مقدار کافی آسان است.

علاوه بر این، هزاران انجمن آنلاین مختلف و دنیا های سه بعدی (مانند Second Life) باید باشند تا فرهنگ را حفظ نمایند.

اما کلا ایده ترکیب این قابلیت های فناورانه با ویژگی های حکمرانی برای یک دوقلوی دیجیتال از تووالو امکان پذیر است.

قبلاً آزمایش دولت های مجازی وجود داشته. به عنوان مثال، اقامت الکترونیکی استونی تنها شکل آنلاینی از اقامت است که غیر استونیایی ها برای دسترسی به خدماتی مانند ثبت شرکت می توانند دریافت نمایند.

مثال دیگر کشورهایی است که سفارتخانه های مجازی را در پلتفرم آنلاین Second Life راه اندازی می نمایند.

با این حال، چالش های تکنولوژیکی و اجتماعی قابل توجهی در گرد هم آوردن و دیجیتالی کردن عناصری که کل یک ملت را تعریف می نمایند، وجود دارد.

تووالو تنها حدود 12000 شهروند دارد، اما داشتن این تعداد از مردم در زمان واقعی در دنیای مجازی فراگیر یک چالش فنی است. مسائلی در خصوص پهنای باند، قدرت محاسباتی و این واقعیت وجود دارد که بسیاری از کاربران از هدست بیزارند.

هیچ کس هنوز نشان نداده است که دولت-ملت ها می توانند با پیروزیت به دنیای مجازی تبدیل شوند. حتی اگر می توانستند، دیگران استدلال می نمایند که دنیای دیجیتال، دولت های ملت را زائد می نماید.

پیشنهاد تووالو برای ایجاد دوقلوی دیجیتالی خود در متاورس پیغامی در یک بطری است - پاسخی ناامیدنماینده به یک موقعیت غم انگیز. با این حال یک پیغام رمزگذاری شده نیز محسوب می گردد برای دیگرانی که ممکن است عقب نشینی به فضای مجازی را به عنوان پاسخی به از دست دادن تغییرات آب و هوایی در نظر بگیرند.

متاورس اصلا پناهگاه نیست

متاورس بر روی زیرساخت فیزیکی سرورها، مراکز داده، روترهای شبکه، دستگاه ها و هدست ها ساخته شده است. تمام این فناوری دارای ردپای کربن پنهان هستند و احتیاج به نگهداری فیزیکی و انرژی دارد.

تحقیقات منتشر شده در نیچر پیش بینی می نماید که اینترنت تا سال 2025 حدود 20 درصد از برق دنیا را مصرف کند.

ایده ملت متاورس به عنوان پاسخی به تغییرات اقلیمی دقیقاً همان تفکری است که ما را به اینجا رساند. زبانی که پیرامون فناوری های تازه - مانند رایانش ابری، واقعیت مجازی و متاورس به کار گرفته می گردد، هم تمیز و هم سبز است.

چنین اصطلاحاتی مملو از راهکار گرایی تکنولوژیک و سبز، اما آن ها این واقعیت را پنهان می نمایند که واکنش های تکنولوژیکی به تغییرات اقلیمی اغلب به علت انرژی بر بودن این مشکل را تشدید می نماید .

کوفه به خوبی می داند که متاورس پاسخی به مسائل تووالو نیست. او به صراحت بیان می نماید که ما باید بر کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی به وسیله ابتکاراتی مانند معاهده عدم اشاعه سوخت های فسیلی تمرکز کنیم.

ویدیوی او در خصوص حرکت تووالو به سوی متاورس یک انگیزع بسیار پیروز است که در سراسر دنیا منتشر شد، درست مانند درخواست او در جریان COP26 در حالی که تا زانو در آب رفته بود.

کوفه می گوید:

بدون وجدان دنیای و تعهد دنیای به رفاه مشترک ما، ممکن است بقیه دنیا به صورت آنلاین به ما بپیوندند و سرزمین هایشان ناپدید شوند.

اولین ابتکار پروژه دیپلماسی مبتنی بر ارزش های تووالویی olaga fakafenua (سیستم های زندگی جمعی)، kaitasi (مسئولیت مشترک) و fale-pili (همسایه خوب بودن) را ترویج می نماید، به این امید که این ارزش ها به سایر کشورها انگیزه دهد تا مسئولیت مشترک خود را درک نمایند.

منبع: The Conversation